Her zaman diyorum. Yine diyeceğim. Bu toplu sözleşme mantığı ve bu yasa memurun lehine değildir. 80’lerin mantığı ile hazırlanmış bu sendikalar kanunu memurun önündeki en büyük engeldir. Toplu görüşmeden, toplu sözleşmeye geçiş bir aşama dahi olsa yetersiz bir aşamadır. Memur sendikacılığı Türkiye’de hiç bir zaman istenilen noktada olmadı ve bu gidişle de olmayacak. İş kolları şeklinde bir sınıflandırma tamamıyla eksik ve yanlış bir zemin üzerine oturmuş durumdadır. Öncelikle iş kolu mantığının yerine meslek esaslı bir sınıflandırma yapılması gerekmektedir. Bu meslek esaslı örgütlenme modeli eğitim, diyanet ve sağlık da bir nebze sağlanmış olsa da büro tanımlaması tamamen torba bir iş kolu sınıflandırmasıdır. Bu işin sadece mevzuat tarafından sadece biri. Hakem heyetinin yapısı ise tamamen yanlış olup bağımsız bir yapı arz etmemektedir. Sendikaların ağırlığı yok hükmündedir. İşveren baskısı ve yönlendirmelerine açık bir oluşum olup varlığı dahi gereksizdir. Sendikaların üzerinde yükseldiği yasal zeminin değiştirilmesi noktasında tüm konfederasyon ve sendikaların ortak hareket etmesi gerekmektedir. Bununla ilgili paneller, konferanslar düzenlenerek çağdaşı dünya sendikal hareketlerin deneyimlerinden yararlanmak gerekmektedir. Grev hakkının elde edilebilmesi için tüm kamuoyu harekete geçirilmelidir. Yoksa iki yılda bir oynanan bu oyunun sadece aktörleri değişir. Tiyatro kaldığı yerden devam eder.