Tasarlayarak,

Canavarca hisle veya eziyet çektirerek ADAM öldürüp;

Polisiye romanlarından birinde baba karakter olmak…

Hani derler ya tüfek icat oldu mertlik bozuldu.

Mobbing icat oldu dostluk bozuldu.

‘Dostluk bozuldu’ diyorum çünkü dostu kalmaz korkudan kurbanın.

Ötekiler sıranın kendisine gelmesinden korktuklarından susarlar.

‘Kurşunsuz cana kıymanın’ adıdır mobbing.

Hem de öyle bir cana kıyılır ki: zalimin silahında yalnızca kurbanın parmak izi bulunur.

Yaptığının yanına kar kaldığını kalan katil artık seri cinayetlerine başlar.

Yoktur kurbanın hikayesini kaleme alacak bir Raymond Chandler, Mickey Spillane.

Katilini araştıracak ne bir Sherlock Holmes ne de bir Hercule Poirot vardır.

Ne parası vardır geride kalanın ne de Ankara’da dayısı.

Dayısı olan da ya müdürdür kurumda ya da çalışmaz hint kumaşı.

Kurban özel sektörde çalışıyor ise yine bir nebze olsun hakkını arayabiliyorken, kamuda bu o kadar zordur ki…

Amir görevini kötüye kullanır, meclis toplanır cezayı bir yıldan 6 aya indirir.

Savcı soruşturma izni ister, vali ‘vermiyorum’ der sahip çıkar katile.

Bir de yol yordam bilmiyorsan yandı gülüm keten helva.

Leyla aşkı çöle, Mevla aşkı derde, koltuk aşkı da böyle insanı zulme düşürür.

Hani dedim ya bu ülkede zordur hak araması.

Kanun ‘tecavüzü bildirin’ der, hemşire Fatma Hanım bildirir mobbinge uğrar.

Önce savcı deşifre eder amirine.

Ne de olsa suçu büyüktür.

Küçücük kız çocuğuna tecavüz eden bir aileyi koruyup, olayı bildirmeyen hekim hakkında suç duyurusunda bulunmuştur.

Sonrası sürgün olur ilin en ücra kısmına.

Polis olan eşi de bu sebeple sürülür ve daha fazla dayanamayarak kalp krizi geçirerek vefat eder.

Hemşire hanımda daha fazla dayanamayarak intihar girişiminde bulunur.

Yolsuzluğu bildiren Serap öğretmen yaşadığı mobbing sebebiyle yaşadıklarını hazmedemeyerek intihar eder.

Dün yine başka bir öğretmen daha intihar eder.

Sırf başı kapalı olduğu için kendisine fazla mesai ücreti yazılmayan, dışlanan, mobbinge maruz bırakılan öğretmenler vardır.

Ne de olsa sözleşmelidir, sözleşmesinin yenilenmesi yani ekmeği idarenin dudakları arasından çıkacak iki cümle söze bakar.

Kısacası zalimin yoktur belirli bir adresi.

Bazı Adalet Bakanlığında, bazı Sağlık, Milli Eğitim Bakanlığındadır.

Bazı Emniyet Müdürlüğünde bazı da özel sektördedir.

5 – 10 bin liralık komik tazminat davaları ve 3, 5 aylık ertelenen hapis cezaları, zalimin kinini zulmünü artırmaktan başka bir işe yaramaz.

Sendikalar aracılığıyla liyakata bakılmaksızın atanan zulüm sahibi idareciler daha ne zamana kadar bizzat devlet tarafından korunmaya devam edecektir?

“Devletin malı deniz, yemeyen kerizi biz yeriz” mantığıyla yetim hakkı yiyen bürokratlar daha ne zamana kadar aklanmaya devam edecektir?

İlin, ilçenin mülki amirleri ne zamana kadar zorba kurum müdürlerinin tetiklerindeki parmak izlerini silmekle uğraşacaklardır?

‘Bodrum’da bir villam olsun’ diyenler yüzünden daha kaç tane öğretmen, polis, hemşire evinin bodrum katında intihara sürüklenecektir?

Bu vesileyle ülkemizde Mobbing konusunda çalışmalar yapmış, geçtiğimiz yıllarda kaybettiğimiz Hüseyin Gün’ü rahmetle ve minnetle anıyorum.

Mobbingsiz bir yaşam dileğiyle!!!