Merhaba, Sevgili AdaletMedya Takipçileri,

Merhaba Adalet Mutfağında Çalışanlar,

Merhaba bu mutfaktan hissesini alanlar,

Merhaba Son Liman olan “Adalet Limanına” Demirleyenler.

Sizlerle buluşacak olmanın heyecanı ile konularımı belirlerken de çok zorlandım. Ama önce “SEVGİ” dedim. Dedim ki o olmadan hayatımızın bir yanının eksik olacağını düşündüm.Bu nedenle de “SEVGİ SANATI “konulu çalışmamla başlamak istedim sizlerle buluşmaya…

“Heybemizde” ne varsa sizlerle paylaşmaya….

Sizlerle Adaletle ilgili haberlerin yoğun olduğu bu sayfada zaman zaman belki hayatın farklı alanlarına küçük dokunuşlar oluşturacak yazılarımla sizlerle birlikte olmaktan,  “adalet ailesi” ile heybemizde sevgi adına, aşk adına, güzel şeyler adına, dahası özlemini çektiğimiz tüm iyilikler adına ve “işte bu” diyeceğimiz ne varsa  sizlerle paylaşmaktan çok mutlu olacağımızı belirterek herkese kocaman bir MERHABA diyerek sözlerime başlamak istiyorum… MERHABA EFENDİM…

Bize ne oldu da sevgi fakiri olduk ?

Oysa gerek dinimiz, gerek örf ve adetlerimiz, gerekse ahlaki değer yargılarımız, sevgi ve saygı üzerine kurulmuştur. Atalarımız ormana ağaç kesmeye giderken diğer ağaçlar ürkmesin, üzülmesin diye baltasının ağzını bir bezle bağlar veya kapatırdı. Oysa şimdi baltamızı ve bıçağımızı insanları boğazlamak için taşıyoruz, yada artık arabamıza “arabada bebek var” yerine “arabada sopa var” levhasıyla dolaşır hale geldik. Hangi değerlerimiz erozyona uğradı ve nasıl bu hale geldik. Gün geçmiyor ki televizyonlarda ve basında bir çocuğun ya da bir kadının cinsel istismara uğradığı ya da öldürüldüğü haber geçmesin. Kızılca kıyamet bir vahşetle birlikte toplum olarak sürükleniyoruz. Nerede duracağımızı ya da durdurulacağımızı bilmeden birbirimizi boğazlayarak yaşıyoruz ve sıranın, bir gün bize geleceği endişesi ile hayatımızı idame ettiriyoruz. Şunu unutmayalım ki; insan bozulunca kainat bozulur, insan kirlenince kainatta kirlenir. Suçu başka yerlerde aramaya gerek yok.